من برگشتم پسر گلم

سلام عشقم

امروز 1ول تیر 1394 است و نت خونه بالاخره درست شد .تو مدت چند ماهی که نبودم سرگرم سبا جون خواهر کوچولوت بودم و سعی میکنم گاهی اوقات کمی از گذشته هم برات بنویسم. تازگی جشن تولد 5 سالگیت را گرفتیم جشن فوتبالیستی.

اخه این روزها شدیدا فوتبالیستی شدی و عشق یک پا دو  ، شوت یک ضرب و خطا گرفتن و پنالتی و  .... 

3 روز در هفته ساعت 10 تا 2 میری خانه کودک کلاس سفال و زبان و موسیقی و  کارذستی و ژیمناستیک . البته خیلی هدفم آموزش نبود خواستم با بچه ها باشی و کار گروهی بکنی.

خلاصه عصرها هم دو هفته ای است که میری پارک جلوی خونه و با بچه ها فوتبال و ... بازی میکنی . البته سن اونها بیشتره و گاها میایی  و بابا را میبری تا راه بذن بازی کنی  گاهی هم خودت راضیشون میکنی گاهی هم بابا یا دایی امیر باهاشون بازی میکنن تا تو را هم قبول  کنند اخه اونها حداقل 8 سال به بالا هستند و تو ز نظر آنها کوچولویی .

خدا روشکر  از اوایل 5 سالگیت خیلی معقولتر شده ای و داری یاد میگیری با بقیه بازی کنی . 

تمام این چندماه گذشته بزرگترین دغدغه من این بود که بتونی باخت را هم قبول کنی . میخاستی همش برنده بشی و اگر تو بازی با ما یا ... میباختی حسابی جیغ و داد میکردی که قبول نیست .فقط باید خودت برنده میشدی